Bir süre sadece kucağında duran küçük bebeğe baktım. Öyle masum ve her şeyden öylesine bihaberdi ki kalbimde küçük bir sızı hissetmiştim. Kendi salaklığım yüzünden masum bir bebeği tam 1 yıl boyunca babasız bırakmıştım. Ve muhtemelen hep yanında olan annesi benim yüzümden intihar etmişti. Suçlu bendim. Kalbimin sesi kulaklarımı delerken kendimin bile az duyduğum sesimle fısıldadım. “Buradayım. Baba artık yanında”
Ben baba olamam. Buna hazır değilim”
“Bunu şişelerce alkolü bitirdiğin o gece düşünecektin”
--------------------
“…onu yıkıyorsun değil mi? Çünkü geldiğimizden beri bir koku alıyorum”
“Ah acaba bu koku ne? Ben çürümüş beyninden geldiğine bahse giriyorum”
"Bir gün bir gün bir bebek...Eve gelmiş bez de yok ... Açmış bakmış çantaya. Bulamamış bir pasta...Pekala ufaklık sözleri boş vermek zorundasın. Nasıl olsa pasta ne demek bilmiyorsun öyle değil mi? Pasta bulamamış işte. Sonra da gitmiş dolaba... Seslenmiş de babaya... Ve işte burda düet oluyor bebeğim... Şimdi babanın bölümleri geliyor... Ah lütfen bunu yapma... Çünkü bez değil baba... Git çabuk da banyoya...İşe küvete gel babaya... Ve şimdi yine sen söyleme. Adam gibi işedim... Bezleri çöpe atsana... Ve yine baban söylemeye başlıyor. Aferin benim oğluma... Bir daha yüzüme yapma... Ya da beze. Ah ne bileyim işte? Çişini yapar mısın artık bebeğim şarkı bitti."
“…Lanet diş!”
“Yanet, yanet, yanet”
“…. Çok güzel. Oğlumuz 1,5 yaşında ve şimdiden babası gibi küfür etmeye başladı.”
“Bir kere lanet bir küfür sayılmaz”
“Küfür sayılmazmış. O kelime lanet olası bir küfür Jason”
“Yanet olası. Babi. Anne yanet olası”
“Çok güzel, oğlumuz sadece 1,5 yaşında ve şimdiden annesi gibi küfür etmeye başladı.”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder