Oligarşi denen uğursuzdan, onun dejenere olmuş yoz kültüründen koruyacaklardı mahalleyi...
Ama katılaşmış kemikleşmiş geleneklerden, bir korku perdesi olan törelerden koruyacaklarına
dair en ufak bir söz etmediler.Ya daha çocuk yaşta zorla evlendirilen, süt kokulu çocuk gelinlere;
sokak ortasında kocası tarafından acımasızca dövülen sövülen, onuru çiğnenmiş kadınlık gururu
incilmiş infaz edilen kadınlara.Onları koruyacaklarına dair hiçbir söz etmediler.Öylece gittiler;
ıssız kaldı sokaklar, mahalleler ve kentler, öylece yapayalnız bir başına...Ve kentlerden yükselen
kadın ağıtlarıyla irkildi yürekler.
Öyle yorulmuştı ki o narin bedeni;
Sarı saçlarına ak düşmüştü, yeşil gözleri nemliydi hep.
Adını Firdevs koymuş annesi.Cennet bahçesi, ya da cennete uçan sonsuzluk yolu...
Firdevs al yanaklı, yeşil gözlü , sırma saçlı; sevdası tutsak , ak duvaklı gelinliği özleyen
bir kızdı, şimdi ise yaralı bir anne...
Tıpkı baharda boy veren cennet bahçesinde yetişen Firdevs çiçeği...
Keşke kuşlar kadar özgür olsam...
Bu Güzel Kitabı Kardeş Gibiyiz ile sevgili Evgin Atalay benden tam puan aldı :)
Bir sonra ki kitaplarında görüşmek dileğiyle :)
Sümeyye Tunca
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder